آبیار دانش‌آموختهٔ رشتهٔ ادبیات فارسی است و داستان‌نویسی را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرد. آثاری برای نوجوانان پدیدآورده و مجموعه داستان‌های دو خط (سال ۱۳۷۸) و قصهٔ زنی که همه‌اش یأس‌های فلسفی داشت (سال ۱۳۸۱) و رمان‌های عروس آسمان (سال ۱۳۷۹) – دربارهٔ زندگی رابعهٔ عدویه – و کوه روی شانه‌های درخت (سال ۱۳۸۲) را برای بزرگسالان نوشت؛ رمان اخیر که مضمونی دربارهٔ جنگ ایران و عراق دارد، برندهٔ جایزهٔ هشتمین «جشنوارهٔ کتاب دفاع مقدّس» شده‌است.

او چهار فیلم‌نامه بلند سینمایی را نیز در کارنامهٔ ادبی خود دارد.. از سال ۱۳۸۴ به ساخت فیلم‌های کوتاه و مستند روی آورد که نخستین تجربهٔ او، بن‌بست مهربان، برنده بهترین فیلم کوتاه داستانی از جشنواره ستایش شد و دربخش مسابقه چند جشنواره بین‌المللی نیز به نمایش درآمد.

آبیار در هجدهمین دوره جشنواره بین‌المللی سینمای مسلمان کازان که در شهریور ۱۴۰۱ برگزار شد، به‌عنوان یکی از اعضای هیات داوران حضور داشت