پدرش محمدولی احمدلو، بازیگر سینما و از مدیران تدارکات باسابقه سینما است. وی فارغ‌التحصیل رشته گرافیک از هنرستان هنرهای تجسمی پسران و لیسانس رشته نقاشیدانشکده هنر و معماری بود؛ که به خاطر حضور پدرش در سینما، برای اولین بار در فیلم سرب – ۱۳۶۷ ساخته مسعود کیمیایی بازی کرد و این اولین تجربهٔ او در عرصه سینما بود. پس از آن، در دو فیلم دیگر از آثار مهم کیمیایی نقش آفرینی کرد که در همان سال بازیگر برگزیده منتقدین شناخته می‌شود و بازیگری را به صورت حرفه‌ای ادامه داد. او با کارگردانهای مطرحی چون: ساموئل خاچیکیان و ناصر تقوایی همکاری داشته‌است. وی از سال ۱۳۷۲ با ساخت فیلم کوتاه سیاهی لشکر که برنده چهار جایزه نخست اولین جشنواره جهانی سوره شد، خیلی زود تبدیل به استعدادی درخشان شده و لقب جوانترین کارگردان سینمای ایران به او داده می‌شود. پس از آن به سراغ فیلمسازی می‌رود. او فیلمهای‌های کوتاه بسیاری ساخته که تعدادی از آن‌ها موفق به اخذ جوایز از جشنواره‌های داخلی و معتبر خارجی نیز شده‌اند. شاهد، پس از مدتی تصمیم به ساخت فیلمی داستانی از پشت صحنه ی یک فیلم گرفت و فیلم پس از سکوت را که پشت صحنهٔ فیلم کاغذ بی‌خط ساخته ناصر تقوایی بود را ساخت. وی اولین کارگردان ایرانی بود که از پشت صحنهٔ یک فیلم سینمایی، یک فیلم داستانی خلق می‌کند و مورد استقبال منتقدان و مخاطبان سینما قرار می‌گیرد. شاهد احمدلو تاکنون موفق به ساخت پنج فیلم بلند سینمایی شده که اثر اولیه او (چند می‌گیری گریه کنی) است که برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل و جایزه ویژه هییت داوران برای بهترین کارگردانی از بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر شد او مجموعه‌ها و فیلم‌های تلویزیونی بسیاری را هم کارگردانی کرده‌است.